Հայրենասիրությունը բարոյական և կիրթ անհատի ձևավորման համար առաջնային տեղ է գրավում։ Այն դաստիարակվում և կրթվում է դեռևս վաղ մանկությունից։
Հայրենասիրության դրսևորումները տարբեր են և երբեմն էլ վարակիչ են դառնում։ Իսկ երբ երեխաներն են փորձում այն մեզ սովորեցնել, այն է՛լ ավելի գրավիչ է դառնում։ Իսկ երեխաներն, այո՛ կարողանում են հայրենասիրություն սովորեցնել։
Երբ նախադպրոցականն է խոսում հայրենասիրությունից, այն այնքան մեղմ, անարատ ու մաքուր է հնչում։ Հայրենիքն ասես նույնպես մանկանում է։
Այս նյութում ցանկանում ենք ներկայացնելլ մի փոքրիկ աղջնակի հայրենասիրության դրոևորում։ Նա արտասանում է հայրենասիրական բանաստեղծություն, որն այնքան գեղեցիկ ու քաղցր է հնչում նրա շուրթերից, որ Հովհաննես Շիրազի բազմիցս լսած, կարդացած և արտասանած այս հրաշք բանաստեղծությունն ասես առաջին անգամ ես լսում և ընկալում բոլորովին այլ կերպ։
Փոքրիկ աղջնակի սրտառուչ հայրենասիրական արտասանությունն առաջարկում ենք լսել և վայելել վարը ներկայացված տեսանյութում։
