Հովհաննիսյան Կարենը ժամանակին իր մասնագիտությմբ չի զբաղվել, քանի որ ապրել է Նահանգներում։ Նա իրեն ռեալիզացված չի զգացել, աշխատել, չարչարվել է միայն օրվա վաստակը ունենալու, տարբեր առկա ծախսեր հոգալու համար։
Վերադառնալով հայրենիք՝ Կարենը փորձել է վերադառնալ մասնագիտական դաշտ։ Նա կարողացել է հաջողությամբ ռեալիզացվել այդ դաշտում, որտեղ հիմա բավականին ակնառու դեմք է դարձել։
Կարենի մանկության փուլը սակավ հայրական ներկայությամբ է անցել։ Մանկության դժվարությունների արդյունքում նա ավելի վաղ է հասունացել՝ գնահատելով դժվարություններով հաջողության հասնելու հանգամանքը։
Կարենի հայրը մասնակցել է մարտերի, եղել է զինվորական։ Կարենի հայրը մոտ քսանհինգ տարի զինվորական է եղել։ Պատերազմից հետո Կարենի ու հոր մտերմությունը նորոգվել է։ Հոր ճանապարհն ընտրել է Կարենի ավագ եղբայրը։
Կարենն ընտանիք է կազմել իրենից տասնվեց տարի փոքր աղջկիա հետ։ Շուտով լույս աշխարհ է եկել Կարենի զավակը, որն աստիճանաբար մեծ պատասխանատվություն է իր հետ բերել Կարենի մտածողություն։ Կարենի անկեղծ պատմությունների մանրամասները՝ կցված նյութում։