Ինտրիգային ենթավերնագիր՝ «Ինչպե՞ս վերածվեց մոռացված հեռուստացույցը տան ամենատպավորիչ անկյուններից մեկի»
Ժամանակին այն հին LG հեռուստացույցը ծառայում էր որպես ամբողջ ընտանիքի զվարճանքի աղբյուր։
Յուրաքանչյուր շաբաթ երեկո, երբ մայրիկը թխում էր իր հայտնի խնձորով կարկանդակը, բոլորը հավաքվում էին դրա առջև՝ դիտելու իրենց սիրելի հաղորդումները։ Բայց ժամանակն անողոք է․ եկան նոր տեխնոլոգիաներ, հեռուստացույցը կորցրեց իր նշանակությունը, և մեկ օրում հայտնվեց պահարանի մութ անկյունում։
Անունը՝ «Արմեն», ծնունդով՝ 1999 թվականից, այս հեռուստացույցը երկար ժամանակ լռում էր։ Նա լսում էր, թե ինչպես անցնող տարիները իրար էին հանձնում նոր հեռուստացույցների փայլուն էկրանների մասին խոսակցությունները։ Բայց ինքն իր ներսում հույս ուներ, որ դեռ կարող է օգտակար լինել։ Հենց այդ հույսն էր, որ մի օր կյանքի կոչվեց։
Անահիտը՝ տան փոքրիկ դիզայները, որոնում էր ստեղծագործ լուծումներ ինտերիերի համար։ Նրա հայացքը կանգ առավ հին հեռուստացույցի վրա, որը վաղուց մոռացված մոռացության էր մատնվել։
Նա չգցեց այն, ինչպես շատերը կանեին, այլ սկսեց փոխել՝ ձևավորելով հեռուստացույցը գրադարանի մեջ։ Էկրանի փոխարեն հիմա գիրք կար՝ ճերմակ, կանաչ, սև և շագանակագույն կազմերով։ Վերևում ծաղկաման ու ժամացույց։ Արմենն էլ չէր տխրում։
Երբ հյուրերը գալիս էին, բոլորը զարմանքով էին նայում այդ յուրահատուկ գրապահարանին։ Ոմանք նույնիսկ չէին նկատում, որ դա հին հեռուստացույց է։ Արմենը նորից լսում էր ծիծաղ, զրույց ու գովասանք։
Հաջորդ հին հեռուստացույցը, մի քիչ ավելի փոքր, վերածվեց ձկների ակվարիումի։ Շատերը կգցեին այն, բայց նա փորեց, մաքրեց, տեղադրեց ապակյա ներսային պատեր և ձևավորեց ակվարիում՝ փայլփլուն քարերով ու կանաչ ջրիմուռներով։
Վերջում այնտեղ տեղավորվեցին գունավոր փոքրիկ ձկներ, որոնք նրբորեն սավառնում էին՝ կարծես շնորհակալ լինելով իրենց նոր ու անսովոր տանը։
Պատրաստ ես՞ դու էլ գտնել մոռացված իրերիդ իրական արժեքը։
