Տասնմեկամյա հասակում իր սիրելի հայրիկին կորցնելուց հետո Անին հայտնվել է սիրելի տատիկի անսասան պաշտպանության ներքո։ Հիմա էլ, երբ նրա տատիկն արդեն քսանչորս տարի է, ինչ չկա, Անին ասում է, որ իր կյանքի ամենասիրելի մարդը հենց տատիկն է եղել, որը, ըստ Անիի, շատ հետաքրքիր բնավորություն է ունեցել։
Այս մասին Անին նաև իր մայրիկն է աել, որը չի նեղանում։ Մայրն արտասահմանում է ապրում։ Անին իրեն ամենաապահովը տատիկի մոտ է զգացել, քանի որ մայրն աշխատել է, իսկ իրենց խնամքով զբաղվել է տատիկը, որի միակ զավակն իր մայրն է եղել։
Անիի համար կնոջ օրինակելի տեսակը Գալյա Նովենցն է, որի հետ նա երբեք չի մրցել, բայց որին նա միշտ ցանկացել է որպես օրինակ ունենալ, որից սովորել է։
Անին խոսել է նաև իր զինվորական տղայի մասին՝ որոշ մանրամասներ պատմելով նրա ծառայության ընթացքի մասին։ Մանրամասները՝ կից։
